اوتیت گوش خارجی چیست و چگونه درمان می شود؟

التهاب و عفونت گوش خارجی

التهاب گوش خارجی ( التهاب یا عفونت کانال خارجی شنوایی ) ، لاله گوش ، یا هر دو است. این شرایط را می توان در تمام گروه های سنی پیدا کرد. عفونت حاد گوش خارجی معمولا توسط باکتری ها و قارچ ها ایجاد می شود. آسیب به کانال گوش ناشی از تمیز کردن گوش با گوش پاک کن و یا سایر وسایل که موجب آسیب به پوست کانال شده و احتمال ورود عفونت و ماندن رطوبت و عفونت در کانال را افزایش می دهد ، آلرژی ، حضور طولانی مدت آب و رطوبت در گوش،  اگزما ، مواد حساسیت زا مانند لوازم آرایشی و بهداشتی .

عفونت گوش خارجی ممکن است به شرح زیر طبقه بندی شود:

• عفونت قارچی  در حدود 10 درصد مواقع
• عفونت حاد که فراوان ترین آن هاست
• عفونت مزمن که مدت زمان بیشتری باقی می ماند ( معمولا بیش از یک ماه و نیم )

علائم و نشانه ها عفونت گوش خارجی

یافته های فیزیکی عفونت گوش خارجی در حالت کلی همراه با ایجاد درد گوش همراه با لمس و کشیدن لاله گوش میباشد همچنین ممکن است همراه با نشانه هایی مانند کاهش شنوایی ، احساس پری یا کیپی گوش ، وزوز گوش ، گاه تب ، خارش و .... همراه باشد .

تشخیص عفونت گوش خارجی

• ارزیابی بالینی 

تشخیص بر اساس معاینه بالینی است. هنگامی که ترشح زیاد است، تشخیص و افتراق عفونت خارجی از  اوتیت حاد و با پرفوراسیون غشای تمپان سخت است . درد ناشی از کشیدن پوست ممکن است نشان دهنده عفونت خارجی باشد. عفونت قارچی از طریق ظاهر یا نمونه برداری تشخیص داده می شود.

• تست های آزمایشگاهی

بطور معمول برای تشخیص علت عفونت و التهاب گوش خارجی احتیاجی به انجام آزمایشات خاص نیست اما تحت بعضی شرایط مثلا در بیماران مبتلا به آسیب های ایمنی ، در افرادی که اقدامات معمول ناکارامد است و همچنین در مواردی که مشکوک به عفونت قارچی هستیم ، ممکن است برخی آزمایشات و نمونه برداری ها انجام شود .

• علائم و نشانه ها

درد با لمس تراگوس یا هنگام کشیدن لاله گوش. بیماران همچنین ممکن است علائم و نشانه های زیر را داشته باشند:
درد خفیف تا شدید ، حس پری گوش ، وزوز گوش ، خارش گوش بخصوص در موارد اولیه و همچنین در عفونت های قارچی ، سابقه ابتلا به عفونت ، گاهی تب ، گاه کاهش شنوایی  ، تاریخچه قرارگیری در آب و رطوبت .

تفاوت بین اوتیت حاد خارجی، اوتیت راجعه و اتیت مزمن گوش خارجی چیست؟

تنها تفاوت بین این سه نوع از اوتیت خارجی طول زمان عفونت میباشد . در اتیت خارجی حاد درواقع فرد گاهی حتی کمتر از یک یا 2 هفته درگیر بیماری است و در حالت کلی حداکثر تا 3 ماه مبتلا به اتیت گوش خارجی میباشد . در اتیت راجعه ، عفونت گوش پس از بهبود یا درمان دوباره آغاز شده و همان علائم مجددا ظاهر میشوند . در عفونت مزمن گوش خارجی ، فرد بیش از سه ماه درگیر بیماری بوده و حتی گاه سال ها این مشکل ادامه خواهد داشت . حتی گاه با وجود انجام فرایند درمان ، علت اصلی مشکل همچنان باقی میماند .

مدیریت و درمان اوتیت

قدم اول خشک نگه داشتن گوش و حفاظت از آن میباشد . شناکردن و قرارگیری در محیط های مرطوب ممنوع میباشد و هنگام استحمام باید گوش با محافظ های مخصوص ، پوشیده شده تا آب وارد مجرا نشود . توصیه ی جدی میشود که از مصرف هرگونه دارو و قطره بدون تجویز پزشک خودداری شود و همچنین درمان های سنتی توسط غیرمتخصص ممکن است عواقب جبران ناپذیری داشته باشد . هنگامی که دچار عفونت گوش خارجی میشوید با گوش هایتان کلنجار نروید و به آن دست نزنید .

اکثر افراد مبتلا به OE به راحتی درمان می شوند. درمان اولیه شامل موارد زیر است:

• تخلیه ی عفونت از کانال گوش
• داروهای موضعی برای کنترل عفونت
• اجتناب از عواملی که ممکن است موجب وخیم تر شدن بیماری شود
• داروهای خوراکی در صورت نیاز

معمولا درمان با آنتی بیوتیک های خوراکی به ندرت نیاز است و با بهبود بیماری با درمان های موضعی نیاز به درمان های دیگر نیست . البه باید توجه داشت افرادی که دچار نقص سیستم ایمنی و بیماری های خاص مانند دیابت هستند درمان حساس تری نیاز دارند و ممکن است احتمال نیاز داروهای خوراکی بالا رود. انتی بیوتیک برای عفونت قارچی گوش نیز در صورت تشخیص پزشک متخصص استفاده می شود.

پیشگیری از اوتیت گوش خارجی

اوتیت گوش خارجی را در بسیاری از مواقع میتوان قبل از ابتلا ، پیشگیری کرد . بلافاصله بعد از شنا و حمام کردن آب داخل گوش را با شدت کم سشوار خشک کرده و اجازه ندهید رطوبت داخل گوش هایتان بماند . از استفاده از هرگونه وسایل تیز و هر جسم خارجی برای تمیز کردن و خاراندن گوش شدیدا بپرهیزید . اگر به ابتلا به عفونت گوش خارجی مشکوک هستید ، سریعا به متخصص مراجعه نمایید .